Het is alweer bijna een jaar geleden dat we bekend maakten grote plannen te hebben. Namelijk naar het buitenland gaan om daar onze natuureducatie voort te zetten op een ruim en mooi terrein.
Een terrein ruim genoeg voor een moestuin en voedselbos, ruim genoeg om een overnachting aan te bieden, ruim genoeg voor dieren die er vrij rondlopen en misschien nog wel het belangrijkste; waar je rust kan ervaren. Minder stoorzenders en meer natuur om je heen. Met je hoofd, hart en handen in balans aan het werk in de natuur. Waar komt je eten vandaan en hoe kun je dit heerlijk bereiden? Waar je in de nabije omgeving er op uit kan voor een avontuurlijke tocht op de mountainbike, te voet of met de kayak. Lekker zelfstanding of onder leiding van een natuurgids.
Ik heb getwijfeld over België
Destijds waren de pijlen gericht op de Ardennen. Met name de Belgische Ardennen. Meer natuur dan in Nederland en slechts een paar uur rijden voor familie, vrienden en Nederlandse gasten. Makelaarskantoren werden bericht, te koop aangeboden campings onder de loep genomen, de Franse taal bestudeerd en onder het genot van bonbons, friet en – om nog maar een cliché te noemen – het blonde bier gingen we aan de slag.
Toch kregen we het in ons hoofd niet rondgebreid. Ergens leek er een stemmetje te blijven die ons vertelde dat dit niet onze plek is. Het was het begin van een ontwikkelingsreis. Achteraf durven we te zeggen dat we een tussenstap nodig hadden om breder te kijken. De keus om je geboorteland en alle bekendheid achter te laten was al een hele grote an sich. Waarbij België close genoeg was om het voor ons haalbaar en realistisch te maken en om daadwerkelijk actie te ondernemen. Maar hoe blij we ook zijn met de zuiderburen, België was een tussenstation. En die is inmiddels gepasseerd.
Van Samson & Gert naar Pippi Langkous
Al jaren is Zweden een terugkerend onderwerp in ons leven. Contacten van Marij zijn al enige tijd enthousiast over dit land en ook via andere netwerken komt het regelmatig ter sprake. Maar we keurden het telkens af als optie voor onszelf: "Veel te koud, veel te donker en te ver weg"
Door de tijd heen zijn we er toch anders tegen aan gaan kijken. Het kopen van een huis met een ruim perceel is er aantrekkelijker. Een eenvoudiger en meer zelfvoorzienend leven is op het Zweedse platteland helemaal niet raar. En niet te missen: de natuur! Dunbevolkt en uitgestrekt land met bossen en meren. Waar je vaak tijdens je wandeling geen mens tegen komt.

Dus op papier konden we al veel boxen afvinken maar hoe zou het zijn om er daadwerkelijk te verblijven? Wij zijn allebei wel in Scandinavië geweest, Marij in Noorwegen en ik, Harold, in Denemarken. Maar eerlijk is eerlijk, dit was nog voordat ik het woord knäckebröd fatsoenlijk kon uitspreken. Veel te lang geleden dus.
Begin mei zijn we naar Zweden gereisd. We hebben regio Småland verkent en op oriëntatie gegaan naar de huizenmarkt. Om het reisverslag en alles hier ook bij te typen zal deze blog een boekwerk worden om te lezen. Ik ga het in deze blog dus kort houden en jullie achterlaten met de mededeling dat het Zweden is waar we voor gaan! Zuid Zweden uiteraard. De activiteiten zullen wat wijzigen maar de rode draad blijft uiteraard hetzelfde. Wild Geworteld blijft Wild Geworteld.
Volg ons avontuur voor verdere info, updates en volgende delen.
Bedankt voor het lezen!
Tot horens!
Ook via instagram zijn onze emigratieavonturen te volgen
@huismuisindepolder
@haroldmet1r
Comments